Kwinta

                                          Pamięci Wisławy Szymborskiej

Ze wszystkich  koncertów symfonicznych

Najbardziej fascynuje mnie kwinta

Niby niepozorna nie pcha się przed szereg

Właściwie mało kto o niej słyszał

Większość nawet powątpiewa czy w ogóle istnieje

Jednak gdyby ich  tylko zapytać

To oczy zaraz uniosłyby się w górę

A wyszukane słowa zalśniłyby jak zastawa przed uroczystym obiadem

Nic jednak tak nie wprawia jej w zakłopotanie

Jak zamieszanie wokół niej samej

Bowiem usłyszeć ją można tylko przypadkiem

Gdy dźwięk opiera się o powietrze

A serce nie zadrży na wdechu

Wówczas jest nawet skora do figli

Które niejednego wyprowadziły już z równowagi

Nie ma bowiem nic bardziej oczywistego niż prawda
Która wciąż zadziwia

Teraz i na wieki wieków